Vier maanden later is het geen wonder dat ik geen tijd meer heb om te schrijven en er nog nauwelijks nog aan toe kom om te lezen. Tia is nog steeds gemotiveerd. En zolang zij dit blijft, bouw ik samen met haar aan haar toekomst.
Even werd ons enthousiasme duchtig de kiem in gesmoord, namelijk toen we begin mei – op mijn uitdrukkelijke verzoek – een gesprek hadden met de directrice. Het leek me immers aangewezen om de voorzitter van de toelatingsklassenraad, die in augustus over Tia’s lot zal beslissen, in te lichten over onze vorderingen. Tonen dat het ons ernstig is, dat het geen bevlieging is en dat we er volledig voor gaan. Tijdens dit gesprek gaf de directrice echter duidelijk te kennen dat ze het niet zag zitten. Soortgelijke overgangen, niet eens zo zwaar als wat Tia zinnens is, bleken in het verleden immers nooit succesvol te zijn geweest. Ze bewonderde ons wel om onze inzet, toonde ook interesse in onze aanpak, maar ze bleef erbij dat het eigenlijk onbegonnen werk is. Toen ze concreet vroeg wat ons plan B was, was ik dan ook even uit mijn lood geslagen (Tia helemaal, want die begon te huilen) om vervolgens vrij adrem te antwoorden dat we dan wellicht een andere school zouden zoeken. Vervolgens stelde ik verzoenend voor om Tia een examen van wiskunde van het derde jaar technische en sociale wetenschappen af te laten leggen om haar vorderingen te toetsen. Een voorstel dat niet in dovemansoren viel. En zo geschiedde.
Het werden spannende weken. Tia legde op 11 mei haar allereeste examen van haar leven af! Acht lange dagen moesten we wachten op het resultaat. Zenuwslopend was dat. Nog meer voor mij dan voor haar. Ik had wel de indruk dat ze de leerstof voldoende beheerste, maar stel dat ze er zonder mijn begeleiding niks van zou bakken? Stel dat ik haar kunnen toch overschat had? Stel dat ze bijvoorbeeld maar 40% zou halen? Dan zou ik haar niet meer moeten begeleiden naar de overgang naar een andere richting, maar naar het ‘moeten’ blijven in haar huidige richting, want andere beroepsrichtingen zag ze nog minder zitten dan haarzorg.
Het was dan ook een opluchting toen we na 8 dagen het verlossende bericht kregen dat ze geslaagd was. Ze haalde 70,5%. Een meer dan behoorlijk resultaat, mijn inziens. Natuurlijk was het geen 90%, maar het was er ook geen 50. Dit is toch al niet meer met de hakken over de sloot te noemen. En OK, het is maar één van de vele vakken, maar wel een vak dat aangeeft dat ze toch bepaalde capaciteiten heeft. Ik sta er verstomd van wat een mens met motivatie, inzet en doorzettingsvermogen kan bereiken. In de lagere school haalde datzelfde kind in het zesde jaar geen 60% meer, waarmee we haar tot de ‘zwakke leerlingen’ mochten rekenen. En zie nu!!! Ik denk niet dat ik al ooit trotser ben geweest en ik heb al redenen genoeg gehad.
Drie weken later legde ze het ‘paasexamen’ af. Deze keer haalde ze zelfs ruim 85%. We waren euforisch!!!! Dit resultaat kan helemaal niet meer genegeerd worden, dunkt me. Temeer omdat ze bewezen heeft dat ze in staat is om de leerstof van één trimester te verwerken in een tijdspanne van schatweg vier weken. Inmiddels heeft ze ook het laatste examen afgelegd. Deze leerstof (van één trimester) heeft ze slechts op twee weken moeten verwerken. Ik verwacht dat het resultaat deze keer wat minder zal zijn, maar dat geeft niet.
De resultaten die er zijn kunnen m.i. niet meer genegeerd worden. Onlangs heb ik de directrice uitgebreid gemaild met de huidige stand van zaken op vlak van studiegebied. Ze antwoordde me binnen het kwartier. Ze prees ons om de goede resultaten en stelde gelukkig ook dat dit niet zo maar aan de kant kan geschoven worden door de toelatingsklassenraad. Er is dus weer hoop. Desondanks zullen het nog spannende en drukke maanden worden.
Het verdict valt pas half augustus en er is nog veel werk voor de boeg. Naast wiskunde (3 jaar), haalden we al twee jaar Frans in. Nu staat nog het derde jaar Frans (gelukkig veel herhaling, heb ik al gezien), Engels (gelukkig her cup of tea) en een verkorte cursus natuurwetenschappen en sociale wetenschappen op het programma, waarvan ze ook een examen zal moeten afleggen.
Na deze up-date verdwijn ik dus noodgedwongen maar met veel ijver weer even in de geneugden van mijn bijberoep.
Waarschijnlijk tot in augustus…
lees me 
Na het maanden negeren van de feedreader je verhaal gevonden. Fantastisch dat ze dat voor mekaar gekregen heeft. Supergefeliciteerd en nog veel succes gewenst aan jullie beide!
Nog steeds geen goedkeuring hoor, maar het ziet er wel al veel positiever uit dan in het begin. We hebben de directrice nog eens gesproken en die was deze keer heel positief. Ze benadrukte hoe positief verrast de wiskundeleerkracht was over de resultaten. Ze herhaalde wel dat de beslissing bij de toelatingsklassenraad ligt, maar tussen de regels door kon ik toch lezen dat het wel in orde zal komen. Helaas nog wachten tot eind augustus vooraleer de knoop definitief wordt doorgehakt.